MIJN GEBROKEN CHRISTUS

P. Tomaž Mavrič, CM,

Voorzitter van het Uitvoerend Comité van de Vincentiaanse Familie

Rome, 10 februari 2021

Beste leden van de Vincentiaanse familie,
Moge de genade en vrede van Jezus altijd bij
ons zijn!

Na de dramatische gebeurtenissen van

het voorbije jaar waarin lijden veroorzaakt
door oorlogen, natuurrampen en hongersnood
verergerden door de COVID-19 pandemie, roept
ons geloof ons op om in dit nieuwe jaar 2021
hoopvol te leven, zelfs in situaties die, menselijk
gesproken , hopeloos zijn.

Aan het begin van de vastentijd zetten we

onze reflectie over de fundamenten die Sint Vincent
de Paul tot een “Mysticus van Liefde” maakten
voort, meer specifiek zullen we het hebben over
zijn en onze relatie, tot de misvormde Christus, die
we met de icoon van de ‘Redder van Zvenigorod’
ontdekten.

Zoals ik vorig jaar in de adventbrief schreef,

is de persoon van Jezus de kern van de identiteit
van Vincent de Paul als mysticus van naastenliefde
en van het Vincentiaanse charisma en spiritualiteit.
Jezus is de reden voor ons leven en de persoon wiens
manier van denken, voelen, praten en handelen
ons levensdoel wordt. Vincent wist hoe belangrijk
een nauwe relatie met Jezus is voor persoonlijke
bekering en effectieve dienstwerk: “Noch filosofie,
noch theologie, noch verhandelingen kunnen
in zielen werken; Jezus Christus moet hierbij
betrokken zijn met ons - of wij met Hem - zodat
we in Hem kunnen handelen en Hij in ons, zodat
we kunnen spreken zoals Hij deed en in Zijn Geest,
Bureau van de Vincentiaanse familie
500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA
+1 (215) 715-3984 VFO@famvin.org famvin.org 1
 zoals Hij zelf was in Zijn Vader, en de leer predikte die Hij Hem had geleerd. “1

Indien de icoon van de “Verlosser van Zvenigorod” ons uitnodigt om het gezicht van Jezus
te aanschouwen, nodigt deze vastenreflectie ons uit tot een dialoog met de misvormde Jezus.
Ongeveer 30 jaar geleden kwam ik een boek tegen dat was geschreven door een Spaanse jezuïet, Ramón
Cué, genaamd Mijn Gebroken Christus. Op de omslag van het boek stond een gebroken kruisbeeld
afgebeeld. Christus miste een been, Zijn rechterarm en de vingers van Zijn linkerhand; Hij had geen
gezicht en zelfs geen kruis. Dat beeld trok mijn aandacht, en het verhaal deed me verlangen zelf zo een
beeld te hebben .

Mijn gebroken Christus gaat over een priester die van kunst hield. Op een dag, tijdens een bezoek
aan een antiekwinkel, zag hij een sculptuur, tussen vele prachtige sculpturen, afbeeldingen en andere
kunstwerken, dat meteen zijn aandacht trok. Het was dit gebroken kruisbeeld. Het werk van een bekende
kunstenaar had ondanks de schade toch nog zijn marktwaarde.

Het intrigeerde de priester zo dat hij besloot het te kopen en het in zijn oorspronkelijke schoonheid
te laten herstellen. De restaurateur die hij benaderde besefte dat het veel werk zou kosten om het beeld
te herstellen en vroeg daarom veel geld. De priester kon zo’n hoge prijs niet betalen, dus besloot hij de
gebroken Christus mee naar huis te nemen zoals hij was.

Toen hij naar de gebroken Christus thuis in zijn kamer keek, begon de priester zich ongemakkelijk
te voelen, tot op het punt van boosheid. Met luide stem vroeg hij: ‘Wie zou u zoiets kunnen aandoen?
Wie zou u zo brutaal van het kruis kunnen halen? Wie kan Uw gezicht zo vreselijk misvormen? “

Plotseling zei een scherpe, lichaamloze stem: ‘Wees stil! Je stelt te veel vragen. “

De doordringende stem in combinatie met het verminkte lichaam bracht de priester nauwelijks
vrede. Nog steeds in shock nadat hij Christus had horen spreken, wilde de priester Christus zich goed
laten voelen en zei met trillende stem: ‘Heer, ik heb een idee dat U goed zult vinden. Ik zal een manier
vinden om U te laten herstellen. Ik wil u niet zo verminkt zien. U zult zien hoe goed u eruit zult zien. Je
weet dat je alles waard bent. Je krijgt een nieuw been, een nieuwe arm, nieuwe vingers, een nieuw kruis
en vooral een nieuw gezicht. “

Opnieuw werd er een stem gehoord en Christus zei krachtig: ‘Je stelt me ​​teleur. Je praat te veel. Ik
verbied je me te herstellen! “

Verrast door de kracht en vastberadenheid van de gebroken Christus, antwoordde de priester:

“Heer, U begrijpt het niet. Het zal voor mij een voortdurende pijn zijn om U gebroken en verminkt te
zien. Begrijp je niet hoe je me bedroeft? “

De Heer antwoordde: ‘Dat is precies wat ik wil bereiken. Herstel me niet. Als je me op deze manier
ziet, laat ons dan zien of je je mijn lijdende broers en zussen herinnert en of je zult rouwen. Laten
we eens kijken of de aanblik van mij zo gebroken en verminkt het symbool kan zijn van de pijn
van de anderen, het symbool dat de pijn van mijn tweede Passie in mijn broers en zussen zal
uitschreeuwen. Laat me gebroken! Kus me gebroken! “

De priester zei: ‘Ik heb een Christus zonder kruis. Sommige mensen hebben misschien een
kruis zonder Christus. Hij kan niet rusten zonder een kruis, en een persoonlijk kruis kan alleen
samen met Christus worden getolereerd. We gingen op zoek naar een houten kruis voor de gebroken
Christus, waarop Hij zou kunnen rusten. In plaats daarvan vonden we ons eigen kruis. Zet ze bij elkaar
en de gebroken Christus zal compleet zijn. De gebroken Christus rust aan ons kruis en we zullen
samen het kruis dragen. “

Nog steeds niet op zijn gemak zette de priester zijn intense dialoog met Christus voort en zei: “Ik
zou graag Uw ontbrekende hand willen herstellen.” De Heer antwoordde: ‘Ik wil geen houten arm. Ik
wil een echte hand van vlees en botten. Ik wil dat jij de hand wordt die ik mis. JIJ!”

“Heer”, riep de priester uit, “U hebt maar één been. Je kunt niet eens zelf stappen. Je hebt hulp
Bureau van de Vincentiaanse familie
500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA
2 +1 (215) 715-3984 VFO@famvin.org famvin.org
nodig. “ Christus antwoordde: “Ik moet werken zoals ik dat deed in Nazareth.” De priester zei: ‘Als u
wilt, ben ik bereid u te vergezellen om werk te vinden. Ik waarschuw U echter dat u, in uw huidige staat,
nooit werk zult vinden, tenzij u uzelf presenteert als Christus zelf. “

Christus verbood de priester om Hem voor te stellen als Christus. Samen bezochten ze veel winkels
en bedrijven, maar niemand bood Christus een baan aan. Christus riep met een zware stem uit: ‘Hoe kan
iemand zeggen dat iemand Christus liefheeft en met hetzelfde hart mensen veracht die op zoek zijn naar
een eerlijke baan? Ik ben zij en zij zijn ik. “

De priester klaagde: “Wat is het moeilijk voor mij om Christus zonder gezicht lief te hebben.”
Hij bestad vele uren aan het zoeken naar een geschikt, mooi gezicht voor zijn gebroken Christus, om
zo zijn innerlijke rusteloosheid te verzachten, maar Christus zei nogmaals met een krachtige stem: “Ik
wil zo blijven, gebroken, zonder gezicht. Waarom zou je mij willen herstellen, voor jou of voor de
anderen? Voel je je ongemakkelijk als je me in deze gebroken toestand ziet? “ Christus zei vriendelijker:
‘Aanvaard me alsjeblieft zoals ik ben. Aanvaard me gebroken, aanvaard me zonder aangezicht. “

Christus vervolgde: ‘Heb je een foto van iemand die je niet mag, van je vijand? Leg het gezicht
van die persoon op mijn gezicht, leg de gezichten van de meest verlaten, afgewezen, armste mensen
over mijn gezicht. Begrijp je dat? Ik heb mijn leven voor hen allemaal gegeven. In mijn gezicht waren
al hun gezichten. Begrijp je dat?”

Na lange gesprekken met Christus begreep de priester uiteindelijk de boodschap van Christus
en zei met zachte stem vol verlangen: “Christus, ik zou graag Uw uitnodiging willen aannemen,
maar help me alstublieft! Help mij!”

Na een aantal jaren naar mijn beeld van een gebroken Christus te hebben verlangd, kwam eindelijk
de dag. Toen ik opeens een gebouw naderde, keek ik naar rechts, en daar was het: een gebroken Christus.
Ik heb geen idee hoe het beeld daar terecht was gekomen. Ik kwam vaak langs dat gebouw, maar ik had
nog nooit eerder een ander oud of kapot voorwerp gezien dat daar neergelegd was om door iemand mee
te nemen.

Ik herinner me mijn opwinding en ongeduld en vroeg me af of ik de figuur zou mogen hebben.

Nadat ik toestemming had gevraagd en gekregen, vertrok ik snel en nam de gebroken Christus mee naar
huis. Eenmaal in mijn kamer met “mijn gebroken Christus” begon ik te huilen. Vanaf die dag heeft het
me nooit meer verlaten.

Waarom wilde ik een gebroken Christus hebben? Zoals de priester in het verhaal zou ik van nature
uit de voorkeur geven aan een mooie, complete Christus aan een mooi kruis dat ter verering zou kunnen
worden opgehangen. Waar kwam deze wens om een ​​gebroken Christus te vinden dan vandaan? Zeker
niet van mij. Het enige antwoord dat ik kan vinden is: het kwam van Christus.

De gebroken Christus wordt een duidelijk teken voor onze ogen dat onze vrede blijft verstoren en
ons tot bekering roept. Hij nodigt ons uit tot een voortdurende dialoog met Hem in het hier en nu van de
wereld en onze dagelijkse relaties. Deze gebroken Christus helpt ons om onszelf tot bij Hem te brengen
met zowel onze menselijke werkelijkheid als met de werkelijkheid van ieder mens.

Christus is altijd bereid te luisteren en te suggereren. Hij blijft ons uitdagen, maar zachtaardig en met
een oneindige genade, om vragen te beantwoorden als: Waarom hebben mensen me zo erg misvormd
denk je? Maakt een gebroken Christus u ongemakkelijk? Maken gebroken mensen je ongemakkelijk?
Wat zou ertoe kunnen leiden dat mensen hun houding veranderen ten opzichte van degenen die als
misvormd worden beschouwd? Waar zie je jezelf in relatie tot deze realiteit?

De voortdurende dialoog van Sint-Vincent met Jezus leidde tot zijn antwoorden en zijn advies:

“Wat is het prachtig om arme mensen te zien als we hen in God en met de achting waarin Jezus
Christus hen koesterde beschouwen! Als we ze echter beschouwen in overeenstemming met de gevoelens
van het vlees en een wereldse geest, zullen ze verachtelijk lijken. “

Bureau van de Vincentiaanse familie

500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA
+1 (215) 715-3984 VFO@famvin.org famvin.org 3
 “... Jezus Christus stierf voor ons, is dat niet genoeg om een persoon
​​ te achten? Jezus toonde
zoveel respect voor ons dat Hij voor ons wilde sterven. Door dat te doen, lijkt het erop dat Hij ons meer
waardeerde dan Zijn eigen Kostbaar Bloed, dat Hij vergoot om ons te verlossen, het is alsof Hij zei dat
Hij Zijn Bloed niet zo hoog waardeert als alle voorbestemden... ‘’

Mijn eigen gebroken Christus, voor mijn ogen of in mijn gedachten, nodigt mij uit tot een echte
dialoog. Moge deze vastentijd ons helpen om ons te verdiepen of gewoon een gesprek te beginnen met
de gebroken Christus, die ons zeker niet onverschillig zal laten.

Je broer in Sint Vincent,

Tomaž Mavrič, CM

Bureau van de Vincentiaanse familie

500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA
4 +1 (215) 715-3984 VFO@famvin.org famvin.org