Vincentian Family Office — Oficina de la Familia Vicenciana — Bureau de la Famille Vincentienne

500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

+1 (215) 715-3984 VFO@famvin.org http://www.famvin.org

Rome, vasten 2022

Aan alle leden van de Vincentiaanse Familie

MYSTIEK VAN NAASTENLIEFDE VOOR DE XXI EEUW EN

DAARNA

Mijn lieve broeders en zusters,

Moge de genade en vrede van Jezus altijd bij ons zijn!

Na zes jaar loopt mijn termijn af. Met deze vastenbrief wil ik de reflecties voor de
advent en de vasten van de afgelopen zes jaar samenvatten, te beginnen met mijn eerste
boodschap aan de Vincentiaanse familie voor het feest van Sint-Vincentius in 2016. In die
brief had ik het voor het eerst in enig detail over de titel van "Mystic of Charity"/ mysticus van
naastenliefde, die aan onze Stichter is gegeven. Door gebruik te maken van deze titel, die mij
zo dierbaar is, heb ik geprobeerd voor mezelf te ontdekken en tegelijkertijd met u te delen wat
ik vurig hoopte dieper te begrijpen; dat wil zeggen, wat het betekent om een 'mysticus van
naastenliefde' te worden.

Het zoeken in deze zes jaar stopt hier geenszins; het is eerder een klein begin en een
uitnodiging om ons verder onder te dompelen in de rijkdom en diepte van wat het betekent om
een 'Mysticus van Naastenliefde' te worden. Het nodigt ons voortdurend uit om de diepst

1
mogelijke vereniging met Jezus te zoeken, om "als kartuizers in hun huizen en als apostelen
buiten"1 te leven," een contemplatief in actie en een apostel in gebed"2 te worden.

Als we de vastenbrief van dit jaar lezen en de gedeelde reflecties van de afgelopen
zes jaar doornemen, worden we uitgenodigd om één punt of gebied te kiezen waarvan we
voelen dat Jezus ons roept om er op een meer beslissende en radicalere wijze op terug te
keren, waarvoor we de nood voelen aan Zijn genade en barmhartigheid om Zijn droom
voor ons te verwezenlijken.

De theoloog Karl Rahner sprak aan het einde van de 20e eeuw deze profetische woorden
uit: "De christenen van de 21e eeuw zullen mystici zijn, of ze zullen niet zijn." Waarom kunnen
we Sint-Vincentius een "Mysticus van naastenliefde" noemen?

We weten allemaal dat Vincentius een man van actie was, dus het zal ons misschien
verbazen dat hij ook wel een mysticus wordt genoemd. Maar in feite was het zijn mystieke
ervaring van de Drie-eenheid en in het bijzonder de Menswording die de bron was van al zijn
acties ten gunste van arme mensen. Giuseppe Toscani, CM, verenigde mystiek en actie en
kwam tot de kern van de zaak door hem een 'Mysticus van Naastenliefde' te noemen. Vincent
leefde in een eeuw van mystici, maar hij viel op als de Mysticus van Naastenliefde.

Mysticus zijn impliceert ervaring, de ervaring van het Mysterie. Voor Vincent
betekende het een diepe ervaring van het Mysterie van Gods liefde. We weten dat de mysteries
van de Drie-eenheid en de menswording de kern van zijn leven vormden. De ervaring van de
alomvattende liefde van de Drie-eenheid voor de wereld en de onvoorwaardelijke omhelzing
van elke menselijke persoon door het vleesgeworden Woord, heeft zijn liefde voor de wereld
en iedereen erin gevormd, geconditioneerd en aangewakkerd, in het bijzonder onze zusters en
broeders in nood. Hij keek naar de wereld met de ogen van Abba en Jezus en omhelsde iedereen
met de onvoorwaardelijke liefde, warmte en energie van de Heilige Geest.

Vincents mystiek was de bron van zijn apostolisch handelen. Het Mysterie van Gods
liefde en het Mysterie van de Armen waren de twee polen van Vincents dynamische liefde.
Maar Vincents Weg had een derde dimensie, en zo beschouwde hij de tijd. Tijd was het
medium waardoor de Voorzienigheid van God zich aan hem bekend maakte. Hij handelde
volgens Gods tijd, niet die van hem. "Doe het goede dat zich aandient om gedaan te worden",
adviseerde hij. "Trap de Voorzienigheid niet op de hielen."

Een ander aspect van tijd voor Vincent was de aanwezigheid van God hier en nu - "God
is hier!" God is hier in de tijd. God is hier in personen, in gebeurtenissen, in omstandigheden,
in arme mensen. God spreekt nu tot ons in en door hen.

11
Louis Abelly, The Life of the Venerable Servant of God Vincent de Paul, edited by John E. Rybolt, CM,
translated by William Quinn, FSC, New York: New City Press, 1993, Book I, Chapter 22, page 124.
2
Constitutions of the Congregation of the Mission, IV, 42.

2
 Voor Vincent waren zowel de horizontale als de verticale dimensie van spiritualiteit
onmisbaar. Hij zag liefde voor Christus en liefde voor de armen als onafscheidelijk. Keer op
keer drong hij er bij zijn volgelingen op aan niet alleen te handelen, maar ook te bidden, en niet
alleen te bidden, maar ook te handelen. Op de tegenwerping: “Maar er zijn zoveel dingen te
doen, zoveel huishoudelijke taken, zoveel bedieningen in stad en land; er is overal werk;
moeten we dat dan allemaal zo laten om alleen aan God te denken?” reageerde hij krachtig:

Nee, maar we moeten die activiteiten heiligen door God erin te zoeken, en ze uitvoeren
om Hem erin te vinden, in plaats van ervoor te zorgen dat ze worden gedaan. Onze
Heer wil dat we boven alles Zijn heerlijkheid, Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid
zoeken, daarom zorgen we eerst en vooral voor het innerlijke leven, geloof,
vertrouwen, liefde, onze geestelijke oefeningen, meditatie, daarom zien we schaamte,
vernederingen, onze werk en problemen, in de ogen van God onze Soevereine Heer ...
Als we eenmaal gewoonzijn Gods glorie op deze manier te zoeken, kunnen we er zeker
van zijn dat de rest zal volgen.3

Je zou Vincent kunnen omschrijven als een mysticus met twee brillen. Dat wil zeggen,
hij (zag) dezelfde God door twee verschillende lenzen, beide op ongeveer hetzelfde moment.
Een lens was zijn eigen gebed; de andere was de mens die arm was, samen met de wereld
waarin hij of zij leefde. Elke gezichtshoek beïnvloedde de andere, de ene verdiepte en
verscherpte de perceptie van het tegenovergestelde. Vincent "zag" (en voelde) Gods liefde door
beide perspectieven tegelijkertijd en handelde krachtig om te reageren op wat hij zag.

Een van de centrale mysteries van de spiritualiteit van Sint-Vincentius is de

menswording. Hij liet ons de volgende gedachten over de Incarnatie na:

Volgens het statuut dat onze congregatie heeft opgericht, zijn we verplicht om op een
speciale manier de Allerheiligste Drie-eenheid en de Menswording te eren, mysteries
die niet te beschrijven zijn. We moeten daarom proberen deze zo getrouw mogelijk uit
te oefenen en, indien mogelijk, op alle wijzen, maar vooral op deze drie manieren: (1)
deze mysteries vaak eren door een gebed van geloof en aanbidding, afkomstig uit ons
diepste hart; (2) het dagelijks opdragen van bepaalde gebeden en goede werken tot
hun eer en vooral het vieren van hun feestdagen met bijzondere waardigheid en de
grootst mogelijke persoonlijke toewijding; (3) voortdurend proberen, door ons
onderwijs en ons voorbeeld, andere mensen ertoe te brengen deze mysteries te leren
kennen en ze te eren en te aanbidden.4

3
CCD XII, 111-112; conference 198, “Seeking the Kingdom of God,” Common Rules, Chapter II, Article 2, 21
February 1659. CCD refers to the series, Vincent de Paul, Correspondence, Conferences, Documents, translated
and edited by Jacqueline Kilar, DC; and Marie Poole, DC; et al; annotated by John W. Carven, CM; New City
Press, Brooklyn and Hyde Park, 1985-2014; future references to this work will use, as above, the initials, CCD,
followed by the volume number, then the page number.
4
CCD XIIIa, 454-455; document 117a, Common Rules of the Congregation of the Mission, (17 May 1658);
Common Rules X, 2.

3
 De Heilige Drie-eenheid is een van de centrale mysteries van de spiritualiteit van Sint-
Vincentius. In de Constituties van de Congregatie van de Missie vinden we de volgende
woorden: "Als getuigen en herauten van de liefde van God moeten we bijzondere eer en
toewijding tonen voor de mysteries van de Drie-eenheid en de Menswording." 5 Jezus helpt ons
de relatie tussen de drie Personen, de innerlijke verbondenheid tussen hen en de invloed van
de Drie-eenheid op elke individuele persoon en op de samenleving als geheel te begrijpen. De
Heilige Drie-eenheid is het ideale model van "relaties"!
De derde pijler van de spiritualiteit van Sint-Vincentius is de Eucharistie. Door te
schrijven over de pijlers van onze spiritualiteit en te praten over de Menswording en de Heilige
Drie-eenheid, suggereert Sint-Vincentius dat je het allemaal in de eucharistie vindt. Hij schrijft:

“Er is geen betere manier om deze mysteries [de Heilige Drie-eenheid en de

Menswording] zo goed mogelijk te eren dan de juiste toewijding aan en het gebruik van
de Heilige Eucharistie, het sacrament en het offer. Het omvat als het ware alle andere
geloofsmysteriën en leidt degenen die respectvol de communie ontvangen of de mis op
een correcte manier vieren vanzelf tot heiligheid en uiteindelijk tot eeuwige glorie. Op
deze manier worden God, Eenheid en Drie-eenheid en het vleesgeworden Woord de
grootste eer bewezen. Om deze redenen zou niets belangrijker voor ons moeten zijn dan
het tonen van gepaste eer aan dit sacrament en offer. We moeten ook een grote
inspanning leveren om alle anderen tot dezelfde eer en eerbied op te roepen. We moeten
proberen, naar ons beste vermogen, om dit te bereiken door, voor zover we kunnen, elk
gebrek aan eerbied in woord of daad te voorkomen, en door anderen zorgvuldig te leren
wat ze moeten geloven over zo'n groot mysterie, en op welke wijze ze het zouden moeten
eren.”6

Dit inzicht dat je in de Eucharistie alles vindt, gaat vergezeld met andere profetische en
inspirerende woorden, afkomstig uit zijn diepste levenservaring: "Liefde is vindingrijk tot in
het oneindige."7 Een van de bekendste zinnen van Vincent, hij gebruikte deze specifieke
woorden terwijl hij sprak over de eucharistie, in een poging uit te leggen wat de eucharistie is,
wat de eucharistie doet, wat we in de eucharistie vinden. De verbeelding van Jezus vond dit
concrete middel om altijd bij ons te zijn, om ons te vergezellen en bij ons te blijven tot het
einde van de wereld. Zijn liefde, inventief tot in het oneindige, blijft ons verrassen vandaag,
hier en nu!

De vierde pilaar is de Heilige Maagd Maria.

1. We moeten ook bijzondere toewijding tonen aan Maria, de Moeder van Christus en
van de Kerk. Volgens de woorden van St. Vincent drong zij, meer dan alle andere
gelovigen, tot de betekenis door en leefde zij de leer van het evangelie na.

5
Constitutions of the Congregation of the Mission, IV, 48
6
Common Rules X, 3; cf. op. cit. CCD XIIIa, 455.
7
CCD XI, 131; conference 102, “Exhortation to a Dying Brother,” 1645.

4
 2. We zouden onze liefde voor de Onbevlekte Maagd Maria op veel verschillende
manieren moeten uiten, door haar feesten met toewijding te vieren en regelmatig tot
haar te bidden, vooral door middel van de rozenkrans. We moeten de speciale
boodschap die door haar moederlijke zorg door de Wonderbaarlijke Medaille tot
uitdrukking is gebracht, wijd en zijd bekend maken.8

De voornaamste bron waaruit Vincent als Mysticus van Liefde dronk, was dagelijks
meditatief gebed, dagelijkse meditatie. Een van de meest geciteerde uitspraken van Sint-
Vincentius, van een conferentie voor de leden van de Congregatie van de Missie, geeft op
welsprekende wijze de houding van Vincent weer:

Geef me een man van gebed en hij zal alles kunnen: hij kan met de heilige apostel
zeggen: "Ik kan alle dingen doen in Hem die mij steunt en troost" (Filippenzen 4:13).
De Congregatie van de Missie zal overleven zolang ze trouw blijft aan de beoefening
van meditatie, want meditatie is als een onneembare wal die de Missionarissen zal
beschermen tegen allerlei soorten aanvallen.9

Vincent had het over dagelijks meditatief gebed, dagelijkse meditatie. Hij verzekerde
zijn volgelingen,

Laten we ons allemaal echt wijden aan de beoefening van meditatie, want hierdoor
komen alle goede dingen naar ons toe. Als we volharden in onze roeping, is dat dankzij
meditatie; als we slagen in ons werk, is dat dankzij meditatie; als we niet in zonde
vallen, is dat dankzij meditatie; als we in liefdadigheid blijven, als we gered worden, is
dat alles dankzij God en meditatie. Net zoals God niets weigert in meditatie, zo schenkt
hij bijna niets zonder meditatie.10

Geestelijke begeleiding: Sint-Vincentius sprak vaak over de noodzaak van geestelijke

begeleiding. “Geestelijke leiding is erg nuttig. Het is een gelegenheid voor raad in
moeilijkheden, bemoediging bij vermoeidheid, toevlucht bij verzoeking en kracht bij
neerslachtigheid; kortom, het is een bron van welzijn en troost, als de directeur/geestelijke
begeleider werkelijk liefdadig, voorzichtig en ervaren is.”11

Het doel van spreken met een spirituele begeleider, duidelijk uitgedrukt sinds de tijd
van de woestijnvaders en -moeders, is eenvoudig: zuiverheid van hart. Dit wetende adviseerde
Vincentius minstens een paar keer per jaar spirituele begeleiding12, vooral tijdens retraites of
een liturgische tijd zoals de vastentijd.

8
Constitution IV, 49.
9
CCD XI, 76; conference 67, “Meditation.”
10
CCD XI, 361; conference 168, “Repetition of Prayer,” 10 August 1657
11
CCD III, 603; letter 1192 to Sister Jeanne Lepeintre, 23 February 1650
12
Cf. Common Rules X, 11.

5
 Het sacrament van de verzoening: Sint-Vincentius zag barmhartigheid als de kern
van het goede nieuws. Hij beschreef het als "... die prachtige deugd waarvan wordt gezegd:
'Barmhartigheid is het onderscheidende kenmerk van God.”13

De constituties van de Congregatie van de Missie moedigen ons aan om regelmatig deel
te nemen aan het sacrament van de verzoening “zodat we blijvende bekering en authenticiteit
van roeping kunnen bereiken”.14

Het delen van geloof: deze constituties bevelen het aan15 en dringen er bij ons op aan,
in een gebedsvolle context, "met elkaar, in broederlijke dialoog, onze spirituele en apostolische
ervaring te delen." De manier waarop we dit doen is aan ons, aan de gemeenschap waartoe we
behoren. Vincentius deed dit openhartig en concreet. Hij stelde:

Het is een goede gewoonte om in vernederende zaken tot de details te komen, wanneer
voorzichtigheid ons in staat stelt ze openlijk toe te geven, vanwege het voordeel dat we
hieruit halen, onze weerzin ertoe te overwinnen en te onthullen wat trots misschien
verborgen wil houden. Sint-Augustinus zelf maakte de geheime zonden van zijn jeugd
openbaar en schreef er een boek over zodat de hele wereld alle dwaasheid van zijn
fouten en de excessen van zijn weerbarstige gedrag zou kennen. En gaf de uitverkozene
bij uitstek, de heilige Paulus, de grote apostel die zo verrukt was niet toe dat hij de
Kerk had vervolgd? Hij zette het zelfs op schrift zodat mensen, zelfs tot het einde der
tijden, zouden weten dat hij een vervolger was geweest.16

Een ander fundament van de Vincentiaanse spiritualiteit is de Voorzienigheid. Sint-

Vincentius, die volledig op de Voorzienigheid vertrouwde, werd zelf Voorzienigheid voor
anderen, voor de armen. “… laten we het overlaten aan de leiding van de wijze voorzienigheid
van God. Ik heb een speciale toewijding om deze te volgen, en de ervaring heeft me geleerd
dat deze alles in de Congregatie heeft bereikt, en dat onze vooruitziende daden dit
belemmeren.”17

Wat Saint Vincent tot een Mysticus van Liefde maakte, is het feit dat gebed centraal
stond in zijn leven. Het gebed krijgt een transformerende kracht. Bidden is een staat van zijn,
een voortdurende relatie met Jezus. Ik praat, luister en deel met Iemand die de 'Liefde' van mijn
leven is en op wie ik graag wil lijken.

Geloof het op mijn woord, mijn dierbare medebroeders, geloof het op mijn woord, het
is een onfeilbare stelregel van Jezus Christus, die ik u vaak namens Hem heb
verkondigd, dat, zodra een hart leeg is van zichzelf, God het vervult. God blijft en

13
CCD XI, 328; conference 175, “Repetition of Prayer,” 2-3 November 1656.
14
Constitution 45, § 2.

15
Constitution 46.
16
CCD XI, 44; conference 36, “Humility.”
17
CCD II, 462; letter 678 to Bernard Codoing

6
 handelt erin; en het is het verlangen naar schaamte dat ons van onszelf leegmaakt; dat
is nederigheid, heilige nederigheid. Dan zijn het niet wijzelf die handelen, maar God
die in ons handelt, en alles zal goed gaan.18

Zieken en bejaarden: Sint-Vincentius sprak meermaals over de rol van de zieken:

Maar voor de Congregatie - de arme Congregatie - mag niets bijzonders worden
toegestaan, noch in voedsel, noch in kleding! Ik maak, zoals altijd, een uitzondering
voor de zieken. O, de arme patiënten! Voor hen zouden zelfs de kelken van de kerk
verkocht moeten worden. God heeft mij in dat opzicht tedere gevoelens gegeven en ik
vraag Hem deze geest aan de Congregatie te geven.19

Waar we ook een zieke bezoeken, binnen of buiten het huis, we zouden deze persoon als
Christus moeten zien in plaats van als gewoon een menselijk wezen, aangezien Christus
zei dat Hij elke dienst die aan zo'n persoon werd gedaan beschouwde als aan Hemzelf
gedaan. 20

Door een 'Mysticus van Liefde' te worden, leerde Vincentius de Paul de relatie met
zieken en ouderen begrijpen en beleven zoals die door Jezus werd voorgesteld.

Aan het begin van deze brief schreef ik dat het zoeken naar wat het betekent om een
Mysticus van Liefde te zijn hier geenszins ophoudt; laten we ons blijven onderdompelen in de
rijkdom en diepte van zijn betekenis.

Om de hoop niet te verliezen tijdens deze pelgrimstocht, herinneren we ons eraan dat
het Jezus was die ons riep om Hem te volgen op het pad van onze roeping. Hij blijft altijd bij
ons samen met Onze Lieve Vrouw van de Wonderdadige Medaille, Saint Vincent de Paul en
alle andere Heiligen, Gezegende en Dienaren van God van de Vincentiaanse Familie. Mogen
ze voor ons blijven pleiten.

Uw broer in Sint Vincentius,

Tomaž Mavrič, CM

18
CCD XI, 281; conference 141, “The Ecclesiastical State” [September 1655].
19
CCD XII, 334; conference 220, “Poverty,” [5 December 1659].
Common Rules, VI, 2.
20
Common Rules, VI, 2.