Vincentian Family Office — Oficina de la Familia Vicenciana — Bureau de la Famille Vincentienne

500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

+1 (215) 715‐3984 VFO@famvin.org http://www.famvin.org

Rome, 18 februari 2024

Eerste zondag van de veertigdagentijd

Aan alle leden van de Vincentiaanse Familie

EUCHARISTISCHE AANBIDDING
VERLIEFD ZIJN OP JEZUS

Beste Vincentiaanse broeders en zusters,

Moge de genade en vrede van Jezus altijd met ons zijn!

In mijn brief van 27 september 2016 heb ik u aangemoedigd om na te denken over de

heilige Vincent de Paul als een “Mysticus van Liefde”. Vervolgens hebben we, op basis van de
Gemeenschappelijke Regels en Constituties van de Congregatie van de Missie nagedacht over
wat Vincent tot een Mysticus van Liefde maakte.

In het tiende hoofdstuk van de Gemeenschappelijke Regels, over de pijlers van onze
spiritualiteit, suggereert Vincent dat men in de eucharistie alles vindt.

In de eucharistie wordt Jezus op elk moment ergens in de wereld present gesteld. De

aanwezigheid van Jezus onder de gedaante van brood en wijn blijft niet beperkt tot de tijd van
de eucharistie, maar wordt ons gegeven als een extra geschenk van onschatbare waarde dat 24
1
uur per dag aanwezig is in de tabernakels van de wereld. Het is geen aanwezigheid van een
half uur of een uur, maar 24 uur, dag en nacht. Als we een kerk, een kapel, of een plek waar
een tabernakel is binnengaan en waar Jezus aanwezig is, kunnen we ons daar helemaal niet
bewust van zijn. Jezus, onder de gedaante van brood is soms maar een paar meter van ons af.
Fysieke herinneringen kunnen helpen: “Bijvoorbeeld de godslamp voor het heilig Sacrament,
Jésus, mon Dieu! Die moet inderdaad aan blijven,”1 maar we moeten die eerst nog zien.

In de geschiedenis van de Kerk, al sinds de eerste eucharistie, toen Jezus zichzelf tijdens
het Laatste Avondmaal aanbood onder de gedaante van brood en wijn, zijn er talloze
voorbeelden geweest van eucharistische wonderen die de werkelijke aanwezigheid van Jezus
in de eucharistie bevestigden; er zijn vele gevallen van personen bekend die, om in leven te
blijven, geen ander voedsel nodig hadden dan de eucharistie; er zijn ontelbare bekeringen
vanwege de werkelijke aanwezigheid van Jezus in de tabernakels overal ter wereld. Ontelbare
mensen hebben veel tijd doorgebracht voor het tabernakel of tijdens de uitstelling van het heilig
Sacrament, vaak zonder iets te zeggen; ze kwamen niet met een lijst van verzoeken die ze van
plan waren aan Jezus te vragen, maar gewoon om in stilte bij Hem te zijn en om Jezus de
gelegenheid te geven tot hen te spreken.

“Als je door een dorp rijdt, groet dan de engelbewaarder van die plaats; als de koets
stopt, zoek dan de kerk op, als die niet te ver weg is. En, terwijl een van jullie bij de herberg
stopt om te kijken of er kamers zijn, gaan de anderen het Allerheiligste aanbidden.”2

Sommige parochies, kapellen en religieuze gemeenschappen hebben 24-uurs

eucharistische aanbidding. Soms zorgt een groep, of zelfs maar één persoon, ervoor dat Jezus
nooit alleen blijft. Voor sommigen is de ontmoeting met Jezus midden in de nacht, wanneer de
meeste mensen slapen. Voor velen van ons kan de vraag opkomen: Hoe kunnen deze personen
niet slechts een paar minuten, maar soms uren voor het tabernakel of tijdens de uitstelling van
het heilig Sacrament blijven? Hoe kunnen ze dat?

Twee antwoorden schieten me te binnen:

1) DEZE PERSONEN GELOVEN IN DE WERKELIJKE

TEGENWOORDIGHEID VAN JEZUS ONDER DE GEDAANTE VAN
BROOD EN WIJN.

2) ZE ZIJN VERLIEFD OP JEZUS.

Elke dag de catechismus leren, elke dag of elke zondag de eucharistie vieren, het
bijwonen van lezingen over het thema van de eucharistie of het lezen van boeken over dit
onderwerp alleen kunnen ons niet tot het geloof brengen in de werkelijke aanwezigheid van

1
Saint Vincent de Paul, Correspondence, Conferences, Documents (hierna CCD), vertaald en bewerkt door
Jacqueline Kilar, DC; en Marie Poole, DC; et al; geannoteerd door John W. Carven, CM; New City Press,
Brooklyn en Hyde Park, 1985-2014; deel II, pagina 660; brief 817 aan Claude Dufour in Saintes, 4 juli 1646.
2
CCD X, 446; conference 100 Aan vier zusters die naar Calais worden gezonden, 4 augustus 1658.

2
Jezus in de gedaante van brood en wijn en tot liefde voor Jezus. Het is alleen door Jezus’ genade
en zijn barmhartige en onvoorwaardelijke liefde. Hij wacht 24 uur per dag op ons om Hem in
innerlijke stilte te bezoeken, om onze harten te openen en te wachten tot Hij bepaalt wanneer
het het juiste moment daar is om ons te vertellen wat Hij wil.

Ieder van ons wordt uitgenodigd om persoonlijk na te denken: Waar sta ik ten opzichte
van de twee bovengenoemde punten?

Op onze pelgrimstocht van het geloof zou het helemaal niet beangstigend,
ontmoedigend of zelfs schokkend moeten zijn om te beseffen dat ik nog niet ben waar ik zou
willen zijn. Ik zou niet van mijn stuk moeten worden gebracht door de twijfels die ik misschien
al vele jaren met mij meedraag. Het belangrijkste is niet hoe ik over mezelf denk, maar hoe
Jezus over mij denkt!

Jezus wacht 24 uur per dag op ons, op elk moment, hoe we ons ook voelen, met onze
twijfels, vreugden of zorgen die we met Hem kunnen delen. Vincent raadt ons aan: “Nadat ze
daar het Allerheiligste hebben aanbeden en God het werk hebben aangeboden dat ze gaan doen,
vragen ze Hem om de genade de arme zieken te vertellen wat Hij wil dat er namens Hem tegen
de ziek voor hun genezing wordt gezegd.”3

Met onze regelmatige bezoeken aan Jezus in het tabernakel, met onze regelmatige
eucharistische aanbidding, begint Jezus muren en obstakels af te breken en begint Hij ons zijn
innerlijke vrede te schenken, waardoor ons hart zich opent om nieuwe stappen te zetten op weg
naar het moment waarop we zonder aarzeling positief op Hem kunnen reageren. Vincent geeft
een heel praktisch voorbeeld: “Als iemand nu iets onbeleefds tegen je zegt dat je moeilijk kunt
verdragen, antwoord dan niet terug, maar hef je hart op tot God om Hem om de genade te
vragen dat uit liefde voor Hem te verdragen, en kniel voor het heilig Sacrament om je
problemen met Onze Lieve Heer te delen.”4

Nu ik deze regels schrijf, weet ik maar al te goed hoe onvolmaakt ik zelf ben wanneer
ik naar de twee bovengenoemde punten kijk. Ik ben ervan overtuigd dat een positieve respons
de kern is van een blijvende bekering die al die andere spirituele middelen die ons helpen op
onze pelgrimstocht met zich meebrengt.

Ik wil graag het voorbeeld geven van een leek die ik een paar jaar geleden in Rome heb
ontmoet. Door zijn manier van leven getuigt hij op een buitengewone manier van de twee
bovengenoemde punten.

Zijn naam is Arnoldo en hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij is vrij bekend in
Italië en daarbuiten. Hij komt uit een prestigieuze Italiaanse familie. Als filosoof, schrijver,

3
CCD XIIIb, 382; document 186, "Voorbereiding van de zieken van het Hôtel-Dieu op de algemene biecht"
(1636).
4
CCD X, 150; conferentie 74, "Liefde voor fysiek en moreel lijden" (Gemeenschappelijke regels, artikel 6), 23
juli 1656.

3
dichter en ondernemer had hij een veelbelovende toekomst. Hij gaf echter alles op om zich te
wijden aan een stichting genaamd “Huis van de Geest en de Kunst”. Zijn vrouw en hun drie
kinderen van 14, 12 en 9 jaar horen hem zeggen: “Sorry, ik moet met Jezus gaan praten.” Hier
zijn enkele van zijn gedachten over Jezus, de eucharistie en Gods liefde:5

Door de jaren heen, altijd en elke dag, of in ieder geval ontelbare keren, is er die relatie
met Christus, aanwezig in de eucharistie... Hij is werkelijk aanwezig in de wereld. In
elk tabernakel in de wereld is Hij aanwezig.

Ik denk dat het Gods liefde is die me raakt. En dat verrast me altijd. Wanneer ik het het
minst verwacht, wanneer ik me het minst zijn liefde waardig voel, raakt Hij me aan,
reikt Hij me de hand, laat Hij me beseffen hoeveel Hij van me houdt. Hij is het die altijd
zijn hand naar ons uitstrekt... Ik denk dat God een geliefde is die “altijd voor onze deur
staat” en wacht tot wij die deur een kiertje voor Hem opendoen.

De ontmoeting met Christus tekent je voor altijd. Het is als een open wond. Als Christus
ons treft, ons verwondt, begint de mens te sterven van liefde, verteerd te worden door
liefde... Ik weet alleen zeker dat ik verliefd op Hem ben, omdat Hij me heeft aangeraakt,
omdat ik voel dat die “open wond” zin aan het leven geeft, omdat niemand me ooit zo
diep heeft geraakt als Hij, niemand is afgedaald tot in het diepst van mijn geest, en die
liefdevol streelt, zoals Christus het doet.

Christus die aanwezig is in het tabernakel en in de eucharistie, daalt af naar de diepten

van de ziel om zijn dorst te lessen... De eucharistie doordrenkt als het ware het lichaam
en de geest met een mysterieus sap, zij activeert een tweede bloedsomloop waarin een
mysterieus bloed, een bloed van liefde, circuleert.

Christus in de eucharistie is altijd gekruisigd en is tegelijkertijd verrezen: Hij blijft

zichzelf geven, tot het einde der tijden, om ieder mens te redden... Het kruis en de
eucharistie zijn twee “schandalen” die absurd zijn voor de mentaliteit van de wereld
omdat ze de Liefde in haar opperste hoogtepunt onthullen... De eucharistie werkt in op
het menselijk bewustzijn en verandert de mens in liefde.

Communie is in de eerste plaats een ervaring, geen ritueel. En een ervaring

veronderstelt relatie, wil, intelligentie en hart. Het betekent met open ogen komen te
staan met een aanwezigheid van God, van wie je gelooft dat Hij God is.

Als ik een paar dagen geen eucharistie vier, voel ik een gemis. De eucharistie is een
behoefte, je kunt je er niet tegen verzetten. Neem alles van me af, niet de eucharistie.
Geen enkele verleiding of zonde kan me ertoe brengen de eucharistie op te geven.

5
Deze gedachten komen uit het boek, Arnoldo Mosca Mondadori en Monica Mondo, Il farmaco dell'Immortalità,
Dialogo sulla vita e l'Eucaristia [Het medicijn van de onsterfelijkheid, dialoog over het leven en de eucharistie],
Scholé, Editrice Morcelliana, Brescia, 2019. Het is een interview dat Monica Mondo hield met Arnoldo
Mondadori.

4
Eucharistische aanbidding, bezoek aan Jezus in het tabernakel

Geïnspireerd door de vele voorbeelden van mensen wier getuigenis helpt ons
persoonlijke geloof in de werkelijke aanwezigheid van Jezus in de eucharistie en onze liefde
voor Jezus te verdiepen, worden we uitgenodigd om deze bijzondere tijd van het liturgische
jaar, de veertigdagentijd, te gebruiken als een buitengewone tijd van genade ter voorbereiding
op het jubileum volgend jaar van de 400ste verjaardag van de stichting van de Congregatie van
de Missie en het jubileumjaar van de hele Kerk om in dit opzicht enkele concrete stappen te
zetten. Moge de eucharistie voor heel de Vincentiaanse Familie, voor elke congregatie, elke
lekenvereniging, maar ook voor hen die de Vincentiaanse spiritualiteit en het Vincentiaanse
charisma beleven terwijl ze niet tot de Vincentiaanse Familie behoren, steeds meer het centrum
en de inspiratie worden van wie ze zijn.

Graag wil ik al die gemeenschappen, groepen en individuen bedanken die al regelmatig

in hun agenda’s een gemeenschappelijke eucharistische aanbidding hebben, evenals hen die
privébezoeken aan Jezus in het tabernakel brengen. De gemeenschappen die geen regelmatige
wekelijkse eucharistische aanbidding hebben, zou ik willen aanmoedigen om er in deze
veertigdagentijd mee te beginnen en het regelmatig in praktijk te brengen. Lekengroepen
kunnen de eucharistische aanbidding organiseren om naar hun mogelijkheden in parochies of
kapellen samen te komen. Andere personen die niet tot een specifieke Vincentiaanse tak
behoren, kunnen bezien waar ze aan de eucharistische aanbidding kunnen deelnemen. Naast
de eucharistische aanbidding wacht Jezus 24 uur per dag op ons in het tabernakel. Aangezien
elke congregatie en lekenvereniging van de Vincentiaanse Familie er zo naar verlangt dat haar
leden in aantal en heiligheid toenemen, zal Jezus zeker niet onverschillig blijven voor ons
smeekgebed.

Mogen Onze Lieve Vrouw van de Wonderdadige Medaille, de heilige Vincent de Paul
en alle heiligen, zaligen en dienaren Gods van de Vincentiaanse Familie voor ons bemiddelen!

Uw Vincentiaanse Broeder,

Tomaž Mavrič, CM