Vincentian Family Office ● Bureau de la Famillie Vincentienne ● Oficina de la Familia Vicenciana

WWW: famvin.org

Rzym, 22 września 2023

Do członków Rodziny Wincentyńskiej

VFO@famvin.org

Drodzy Bracia i Siostry,

Łaska i pokój Jezusa niech zawsze będą z nami!

Ten rok 2023 jest wyjątkowym rokiem dla całej Rodziny Wincentyńskiej, dla
+1 (215) 715‐3984

wszystkich Ruchów Rodziny Wincentyńskiej, ponieważ obchodzimy 400 rocznicę „Światła

Pięćdziesiątnicy”, mistycznego doświadczenia Panny Legras, która zostanie świętą Ludwiką
de Marillac.

Przygotowanie do Uroczystości świętego Wincentego a Paulo jest wspaniałą okazją do

500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

refleksji i medytacji nad tym niezwykłym doświadczeniem, które podczas kolejnych lat
przyniosło tak obfite łaski i którego działanie nadal mocno odczuwamy 400 lat później.

Na moją prośbę, Przełożona Generalna Sióstr Miłosierdzia, Siostra Françoise Petit,

przygotowała refleksję nad tym niezwykle ważnym dla nas wszystkich wydarzeniem,
zachęcając do odczytania go nie jako wydarzenia historycznego, ale jako wydarzenia, które
powinno wcielać się dzisiaj w życie każdego z nas i w życie przyszłych pokoleń.

Święta Ludwiko i święty Wincenty, nadal wstawiajcie się za nami wszystkimi!

Wasz brat w świętym Wincentym

Tomaž Mavrič, CM

1
Vincentian Family Office ● Bureau de la Famillie Vincentienne ● Oficina de la Familia Vicenciana

W święto Zesłania Ducha Świętego, 4 czerwca 1623 roku, do kościoła Saint‐Nicolas‐des‐

Champs w Paryżu weszła młoda kobieta, mężatka, matka dziecka. Smutna, udręczona,
niezdecydowana, a jednak ufająca Bogu otworzyła się na natchnienie Ducha Świętego i to był
początek duchowej i misyjnej podróży.
Chodzi o Pannę Legras, która zostanie świętą Ludwiką de Marillac. Ponieważ była uległa
Duchowi Świętemu i miała pewność, że już nigdy nie będzie sama, zwróciła się do innych
i usiłowała, dzień po dniu i rok po roku, pokonać wszystkie przeszkody. Dzięki temu wraz
z świętym Wincentym założyła Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia.
WWW: famvin.org

4 czerwca 2023 został otwarty Rok jubileuszowy, aby dziękować za działanie Ducha Świętego.
Daje nam to możliwość wspominania tego fundamentalnego wydarzenia i umocnienia
naszego duchowego i misyjnego zapału.
Jakie jest przesłanie przekazane przez świętą Ludwikę? Co nam mówi to wydarzenie, co może
dzisiaj przemówić do serca każdego i każdej z nas i całej Rodziny Wincentyńskiej?
VFO@famvin.org

W 1623 roku, ta chwila modlitwy przed tabernakulum w kościele parafialnym była początkiem
drogi życia całkowicie oddanego, drogi świętości. Było to również jedno ze źródłowych
wydarzeń u początków historii Rodziny Wincentyńskiej.
+1 (215) 715‐3984

Na tym etapie swojego życia Ludwika z niepokojem zadaje sobie wiele pytań: Czy powinna
opuścić swego męża, aby radykalnie poświęcić się naśladowaniu Chrystusa? Kto mógłby być
jej kierownikiem duchowym? I wreszcie, czy dusza jest naprawdę nieśmiertelna?
Oto, co napisała na pergaminie, który przechowywała z wielką starannością:
500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

„W dniu Zesłania Ducha Świętego, kiedy byłam na Mszy św. czy odprawiałam
rozmyślanie w kościele, nagle wyjaśniły się w moim umyśle wszystkie wątpliwości.
Zrozumiałam, że powinnam wytrwać przy mężu, że przyjdzie czas, gdy będę mogła
złożyć ślub ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, że będę w małej wspólnocie z kilkoma
innymi osobami, które postąpią podobnie. Wiedziałam, że będzie to w jakimś miejscu
przeznaczonym do służenia bliźnim, ale nie mogłam zrozumieć, jak się to stanie,
ponieważ można było stamtąd wychodzić i powracać.
Oznajmiono mi, że w sprawie kierownika sumienia winnam zachować spokój,
albowiem Bóg sam mi go przydzieli. Wydaje mi się, że mogłam go nawet zobaczyć.
Poczułam wówczas niechęć do przyjęcia go, ale wyraziłam zgodę. Sądziłam, że nie jest
to zmiana, o której trzeba by natychmiast decydować.
Trzecia rozterka zniknęła wraz z ogarniającą mnie pewnością, że to, o czym mówiłam
wyżej, oznajmił mi sam Bóg. Mając zaś Jego przy sobie, nie powinnam poddawać się
zwątpieniu w innych sprawach”.
Jak możemy rozszyfrować to przesłanie, które, biorąc pod uwagę użyte wyrażenia i kontekst
XXI wieku, może wydawać się niejasne?

Przed 4 czerwca 1623, Ludwika de Marillac była kobietą ogarniętą przez te egzystencjalne
pytania. Jednak jej najgłębszym pragnieniem było odpowiedzieć na to, czego oczekiwał od niej

2
Vincentian Family Office ● Bureau de la Famillie Vincentienne ● Oficina de la Familia Vicenciana

Pan. Tego dnia otrzymała intuicję, że została powołana do służby Bogu i innym. Ale gdzie,
z kim, w jaki sposób?
Pytanie dotyczące jej męża niewątpliwie odzwierciedlało pragnienie pójścia dalej, aby lepiej
przeżywać swój chrzest, ale dzięki Duchowi Świętemu zrozumiała, że najpierw powinna
wypełnić swoje zobowiązanie wynikające z małżeństwa i wychować swego syna. Ludwika to
kobieta, która nie wyobraża sobie częściowego zaangażowania. Zawsze będzie do końca
wierna swym ideom w realizacji swoich dzieł, w towarzyszeniu Siostrom w powstającym
Zgromadzeniu i w tym, co Duch Święty jej natchnął. To właśnie to uświadomiła sobie
4 czerwca: kiedy nadejdzie właściwy czas, będzie mogła całkowicie poświęcić się nowym
WWW: famvin.org

działaniom.
Dlatego zdaje sobie sprawę z tego, że pewnego dnia będzie mogła złożyć śluby i zostanie jej
powierzona specjalna misja, która doprowadzi ją do służenia wraz z innymi osobami, tutaj
i gdzie indziej. Na razie nic nie jest jasne, ale wszystko jest w zalążku. Jest już widoczny
nierozerwalny związek między wiarą w Boga, który stał się bliski, a działaniem „aby służyć
VFO@famvin.org

bliźnim”. Intuicja „wychodząc i powracając” stanie się istotną cechą służby Sióstr Miłosierdzia.
Wybór kierownika duchowego był kolejną przyczyną wewnętrznych niepokojów. Pokładanie
zaufania w Bogu przynosi jej moralne ukojenie. Jest głęboko przekonana, że posłuszeństwo
Bogu jest źródłem wewnętrznej wolności.
+1 (215) 715‐3984

Przesłanie Pięćdziesiątnicy wyraża prekursorki znak duchowości Wcielenia. Ludwika wie, że

Chrystus przyszedł, aby być blisko jej duszy i jej człowieczeństwa. Wyczuwa, że żadna służba
nie może być przeżywana bez głębokiego zakorzenienia w Chrystusie i że oblicze ubogiego
odzwierciedla oblicze cierpiącego Sługi.
500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

W 2023 roku, co nam mówi to wydarzenie, które przeżywamy w dziękczynieniu

i w poszukiwaniu „więcej”, nie w ilości i liczbach, ale w „większej” spójności z Ewangelią
i charyzmatem, który wszyscy otrzymaliśmy?
400 rocznica Światła Pięćdziesiątnicy ‐ gdyż chodzi rzeczywiście o światło Ducha Świętego
udzielone świętej Ludwice i przekazywane z pokolenia na pokolenie ‐ daje nam wspaniałą
okazję do modlitwy z świętą Ludwiką, do modlitwy wspólnej i do modlitwy o to, abyśmy byli
w stanie określić, co jest istotne dzisiaj w świecie, w Kościele, a zwłaszcza dla naszych braci
i sióstr, którzy cierpią. Odczytywanie życia świętej Ludwiki i jej pism nie kieruje nas ku
przeszłości, ale zachęca do zachowania znaczenia jej myśli i działania, aby tworzyć coś nowego
dzisiaj. Aby to osiągnąć, należy stworzyć odpowiednie warunki.
Można je wyrazić w trzech drogach do podjęcia osobiście, przez poszczególne gałęzie Rodziny
Wincentyńskiej i wspólnie w terenie, podczas konkretnych spotkań: droga słuchania, droga
misyjnej odwagi i droga zaufania.
 Droga słuchania
Święta Ludwika swoją duchową i misyjną siłę czerpała ze słuchania Ducha Świętego, ze
słuchania i dialogu z świętym Wincentym i z Siostrami oraz ze słuchania potrzeb swoich
czasów. Jest wzorem kobiety uważnie słuchającej i mającej serce otwarte na innych.

3
Vincentian Family Office ● Bureau de la Famillie Vincentienne ● Oficina de la Familia Vicenciana

„Błagam dobroć Boga, aby przygotował wasze serca na przyjęcie Ducha Świętego, byście
płonąc ogniem Jego świętej miłości, osiągnęły doskonałość, która pozwoli wam ukochać
najświętszą wolę Boga” (L. 429, maj 1651, Pisma, s. 351).

Żadna z naszych inicjatyw nie może obejść się bez otwartości na działanie Boga, bez uważności
na rzeczywistość świata i bez chwil wspólnej refleksji. Ten sposób bycia i działania wymaga od
nas pokory. Oznacza to zaakceptowanie faktu, że nie jesteśmy samowystarczalni, że
powinniśmy pozwolić się przemieniać, a nawet potrząsnąć. Iluzją byłoby myślenie o działaniu
bez Boga i bez siebie nawzajem.
WWW: famvin.org

Jak możemy lepiej słuchać tych, którzy często nie liczą się w ogóle, kobiet i mężczyzn,
bezbronnych i pozbawionych środków do życia czy cierpiących z powodu wszelkiego rodzaju
ubóstwa? Oni mogą nas czegoś nauczyć o życiu i Ewangelii, ponieważ Duch Święty jest obecny
w każdej osobie, zwłaszcza w tych najmniejszych.
Słuchanie Ducha Świętego mogłoby w szczególny sposób zaznaczyć ten rok, aby potem stało
VFO@famvin.org

się ono stałym zwyczajem w naszym codziennym życiu. Modlić się przed działaniem, modlić
się, aby działać na wzór Jezusa jako uczeń‐misjonarz. Wspólnie podążać drogą słuchania…

 Droga misyjnej odwagi

+1 (215) 715‐3984

Święta Ludwika nie bała się angażować na rzecz ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie w jej
epoce. Wraz z świętym Wincentym umiała organizować działalność charytatywną, nie
obawiając się bogatych dworu i uprzywilejowanych Kościoła, nie obawiając się uprzedzeń
i krytyki.
„Nie wystarczy bowiem iść i dawać, ale trzeba mieć serce dobrze oczyszczone z wszelkiego
500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

wyrachowania” (L. 217, 29 sierpnia 1648, Pisma, s. 260).

Odwaga misyjna dla Rodziny Wincentyńskiej nie jest niczym nowym. Jest ona nawet źródłem
i racją bytu każdej gałęzi, ale przyznajmy, że zawsze powinniśmy się odnawiać, czasami
zwłaszcza w naszych sposobach działania. Niektóre z nich są nadal aktualne, inne nie. Odwaga
wymaga rozeznania, jasnego spojrzenia i chęci ustalenia priorytetów, ponieważ nie możemy
zrobić wszystkiego.
Odwaga misyjna oznacza nieraz śmiałość pójścia naprzód bez pewności udanego projektu;
oznacza śmiałość eksperymentowania, tak jak robili to święty Wincenty i święta Ludwika,
odpowiadać na potrzeby w inny sposób niż dotąd, poprzez lokalne i skromne inicjatywy
dostosowane do kontekstu.
Odwaga misyjna jest już widoczna, gdy wspólnoty i członkowie stowarzyszeń udają się na
peryferie, aby dotrzeć do swoich braci i sióstr, ofiar ubóstwa i niesprawiedliwości. Nadal
podążajmy razem drogą odwagi…
 Droga zaufania
Święta Ludwika oparła swoje życie na wierze w Boga, który przyszedł na ziemię. Pozwoliła, by
przeniknęło ją boskie życie i miała wielkie nabożeństwo do Trójcy Świętej. Przekonana, że
zaufanie do Boga, który czyni się bliskim, jest w pewnym sensie zapewnieniem, że nic nie może

4
Vincentian Family Office ● Bureau de la Famillie Vincentienne ● Oficina de la Familia Vicenciana

się wydarzyć, często radzi Siostrom przeżywać ogołocenie ze spokojem, aby przyjąć tchnienie
Ducha Świętego.
„Nie wiem czy się nie mylę, ale wydaje mi się, że dla zachowania Zgromadzenia nasz Pan będzie
zawsze żądał od nas więcej ufności niż roztropności… ta ufność pobudza do działania
roztropność, choćby się jej nie dostrzegało” (L. 490, 8 sierpnia 1656, Pisma s. 517).
Zaufanie Bogu jest aktem wiary, który należy pielęgnować poprzez rozważanie Słowa Bożego,
ciszę modlitwy, dzielenie się doświadczeniami i słuchanie ubogich. Chodzi tu o zaufanie, które
jest również zaufaniem innym.
WWW: famvin.org

Ufać sobie nawzajem do tego stopnia, aby umieć zwyczajnie dzielić się wiarą, swoimi obawami
i swym buntem z powodu tak wielkiego cierpienia wśród naszych braci i sióstr. Zaufanie Bogu
i innym buduje misję na skale, a nie na piasku. Buduje również braterską przyjaźń w Rodzinie
Wincentyńskiej. Nie bójmy się kroczyć razem drogą zaufania...
Słuchanie, misyjna odwaga i zaufanie to prawdziwe wyzwania naszych czasów, które często
VFO@famvin.org

charakteryzuje:
‐ brak słuchania, gdyż dominuje monolog nad autentycznym dialogiem, a życie wewnętrzne
jest zagrożone przez nadmiar informacji.
‐ sparaliżowana strachem odwaga w obliczu przyszłości wyrażająca się utratą tożsamości
+1 (215) 715‐3984

i pokusą wycofania się, co ogranicza kreatywność i hojność.

‐ zaufanie tłumione przez wątpliwości i podejrzenia podstępnie rozpowszechniane
w społeczeństwie, a które dotykają również nas samych.
Święta Ludwika uczy nas czegoś przeciwnego i mówi nam, abyśmy zdecydowanie zwrócili się
ku Panu, pozwolili się prowadzić Duchowi Świętemu, by służyć na sposób Jezusa. Zaprasza nas
500 East Chelten Avenue, Philadelphia, PA 19144, USA

do ciągłej otwartości, do uwalniania przestrzeni wewnętrznych i zewnętrznych, abyśmy byli

coraz bardziej zdolni do przyjmowania razem naszych braci i sióstr, przybysza, chorego,
bezdomnego....
Dusze naprawdę pragnące służyć Bogu powinny całkowicie zaufać i wierzyć, że Duch Święty
przychodzący do nich da im odpowiednie usposobienie do pełnienia woli Bożej, jeśli tylko nie
napotka na opór z ich strony… Kiedy Duch Święty przyjdzie do tak usposobionych dusz, ogniem
swej miłości utrwali w nich prawo miłości i udzieli im siły do działania (por. A. 25, Pisma s. 793).

Jeśli każdy jest zaangażowany w ramach własnej gałęzi, z jej tożsamością, historią i życiem,
możliwe jest pójście naprzód razem, dotarcie do miejsc ubóstwa, tworzenie „wspólnot
podstawowych” braci i sióstr na wzór świętego Wincentego i świętej Ludwiki, to znaczy
bezwarunkowo zwróconych na służbę najbiedniejszym spośród nas.

Módlmy się i działajmy, ponieważ Pan ma odwagę nas słuchać i nam ufać.

Siostra Françoise Petit

Siostra Miłosierdzia